- Thomas Ramsey, lider projektu ds. aerodynamiki Hondy, zdradza tajniki koncepcji aerodynamicznej zastosowanej w modelu NSX
- Inżynierowie Hondy przeprowadzili testy w tunelach aerodynamicznych w USA i Japonii, aby stworzyć projekt o maksymalnej sile docisku i minimalnych oporach powietrza
- Wysoka wydajność termiczna dla wielu różnych źródeł ciepła
Honda NSX nowej generacji została stworzona w celu zaoferowania kierowcy nowych doświadczeń wynikających z jazdy w sportowym stylu, przez co model ten zmienia dotychczasowy wizerunek konwencjonalnego supersamochodu w sposób, w jaki ćwierć wieku temu uczynił to jego poprzednik. Jednym z najważniejszych aspektów branych pod uwagę podczas opracowywania auta była własciwości aerodynamiczne, pozwalające osiągnąć doskonałą siłę docisku, minimalny opór powietrza, wyższą przyczepność oraz lepszą stabilność.
Komentarz Thomasa Ramsey'a, lidera projektu ds. aerodynamiki i układu chłodzenia w modelu NSX
„W projekcie nowej Hondy NSX forma podąża za funkcjonalnością, dlatego specjaliści ds. aerodynamiki mieli w tym przypadku pełne pole do popisu," powiedział Thomas Ramsey, lider projektu ds. aerodynamiki i układu chłodzenia w nowym supersamochodzie Hondy.
„Inżynierowie Hondy musieli całkowicie zmienić projekt nadwozia tego nowoczesnego supersamochodu, uwzględniając wysokie osiągi układu napędowego, innowacyjne rozwiązania techniczne oraz nowatorską stylizację," dodał Ramsey. „Nowa strategia obejmuje zatem elementy układu chłodzenia i podzespoły aerodynamiczne, pozwalając na stworzenie bardziej dynamicznego nadwozia."
W celu uzyskania doskonałej siły docisku i wydajnego chłodzenia, zespół Ramsey'a dążył do wykrzesania maksymalnej wydajności przepływu powietrza wokół nadwozia i przez samochód. Wykorzystując symulacje CFD (obliczeniowa mechanika płynów) oraz testy modeli w 40-procentowej skali w należącym do Hondy zaawansowanym ośrodku testów aerodynamicznych w Ohio, zespół inżynierów zoptymalizował kształt nadwozia. Powierzchnie, wloty powietrza i otwory wylotowe zostały ukształtowane tak, aby zredukować opór aerodynamiczny, stworzyć odpowiednią siłę docisku, poprawić chłodzenie i zadbać o efektywne odprowadzanie zbędnego ciepła. Wyniki przeprowadzonych analiz zostały zweryfikowane w pełnowymiarowym tunelu aerodynamicznym Hondy w Tochigi w Japonii.
Odpowiedni rozkład sił docisku gwarancją doskonałych osiągów
Istotnym aspektem projektu nadwozia nowej Hondy NSX był odpowiedni rozkład sił docisku pomiędzy przednią i tylną częścią auta. Dzięki wdrożeniu zakrojonego na szeroką skalę programu badawczo-rozwojowego ustalono, że wygenerowanie około trzykrotnie wyższej siły docisku z tyłu w stosunku do przodu zapewni optymalny rozkład sił zarówno podczas jazdy po torze, jak i na co dzień.
Tylny dyfuzor współpracuje z tylnym spoilerem i wgłębieniami w tylnych światłach, tworząc dużą siłę docisku i niwelując jednocześnie opór aerodynamiczny powstający w tylnej części nadwozia. Wysoka siła docisku jest uzyskiwana w modelu NSX bez potrzeby stosowania aktywnych elementów aerodynamicznych nadwozia czy innych dodatkowych urządzeń.
Strumień powietrza płynący przez przednią część samochodu podąża zoptymalizowanym torem, uwzględniającym ogólną wydajność aerodynamiczną, maksymalną siłę docisku oraz niski współczynnik oporu aerodynamicznego. Strumień jest następnie odpowiednio kierowany przy wylocie w celu uzyskania ustalonego przepływu dolnego trafiającego do wlotów powietrza do silnika.
Wloty mające na celu ograniczenie turbulencji powietrza w obrębie przednich kół współpracują z wlotami w przednim spoilerze, stabilizując przepływ powietrza wzdłuż bocznej części auta. Wloty te, wraz z wyprofilowanymi słupkami C, zapewniają również dostęp powietrza do pokaźnych otworów bocznych, przez które powietrze dostaje się do układu dolotowego, komory silnika i chłodnic układu turbodoładowania. Boczne wloty kierują również strumień powietrza ponad tylny panel nadwozia, zwiększając tym samym siłę docisku.
Wydajność termiczna
Design nadwozia Hondy NSX przyczynia się również do uzyskania wysokiej wydajności termicznej wymaganej przez hybrydowy układ napędowy. Konstrukcja obejmuje siedem głównych źródeł ciepła - silnik benzynowy V6 o pojemności 3,5 litra, dwie turbosprężarki, dziewięciobiegową automatyczną przekładnię dwusprzęgłową DCT, jednostkę zarządzania rozdziałem mocy Power Distribution Unit oraz dwa silniki elektryczne umieszczone w jednostce Twin Motor Unit.
W celu zapewnienia wydajnego chłodzenia każdego z tych elementów, przepływ powietrza jest sterowany za pośrednictwem dziesięciu różnych wymienników ciepła.
Otwory w przedniej części auta doprowadzają strumień chłodzącego powietrza do kluczowych wymienników ciepła zlokalizowanych w przedniej sekcji, czyli do chłodnic silnika, chłodnicy jednostki Twin Motor Unit, kondensatora, chłodnicy skrzyni biegów oraz hybrydowej jednostki zarządzania rozdziałem mocy Power Distribution Unit. Powietrze płynące ponad dachem samochodu i wzdłuż tylnej szyby dociera z kolei do chłodnicy sprzęgła oraz do komory silnika.
Takie holistyczne podejście do kwestii wydajności aerodynamicznej pozwoliło stworzyć supersamochód, który precyzyjnie i bez zwłoki reaguje na polecenia kierowcy, odciążając go jednocześnie podczas prowadzenia. Takie cechy są kwintesencją „nowych doświadczeń wynikających z jazdy w sportowym stylu".
